Η «Μεγάλη Ημέρα» στο Netflix παρουσιάζει πώς η πλούσια ανώτερη τάξη της Ινδίας κινείται προς πιο πολιτιστικά προοδευτικούς γάμους
Καλύτερος γύρος: Ο Raje τείνει να σκηνοθετεί τον Firebrand σαν μια τηλεοπτική ταινία από την εποχή πριν από την ευρεία οθόνη, με πολλές στενές επαφές στα συναισθήματα των ηθοποιών. Σε περιστασιακές περιπτώσεις όταν η κάμερα σβήνει, δίνει μια πιο πλούσια αίσθηση ρύθμισης - για παράδειγμα, όταν ο Madhav επισκέπτεται την αγροτική περιοχή της ανατροφής του, και εξετάζει τη θλιβερή του κατάσταση κοιτάζοντας το ποτάμι. Είναι μια ήσυχη στιγμή με ωραίο φυσικό φωτισμό και φωτογραφία και μια ανάσα καλωσορίσματος ανάμεσα σε μελοδραματικές στιγμές.Σεξ και δέρμα: Μια σεξ σκηνή κοντά στο τέλος της ταινίας είναι τόσο ατμό όσο η παλιά σούπα. Προσπαθήστε να μην γελάσετε. Διαφορετικά, οι αναδρομές στη σκηνή του βιασμού της Σανάντα είναι χαζές, υπονοούμενες και ενοχλητικές, όπως θα έπρεπε, και υπερφορτώνονται με τον ήχο ενός λαχάνιασμα σκύλου, όπως μάλλον δεν θα έπρεπε.
Η λήψη μας: Η κριτική σε μια ταινία με σοβαρές προθέσεις δεν είναι το φλιτζάνι του τσαγιού μας, πιστέψτε μας. Ο Raje αφιερώνει Δάδα στον ενοχλητικό αριθμό γυναικών που υπέστησαν σεξουαλική επίθεση. Ωστόσο, οι πιο σημαντικές σκηνές της ταινίας δεν έχουν εκτελεστεί σωστά, η απεικόνιση της ψυχικής ασθένειας είναι απλοϊκή και η πλοκή μερικές φορές απαιτεί άλματα λογικής στα Grand Canyons της λογικής. Το θέμα αξίζει καλύτερη αφήγηση.
Η κλήση μας: ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕ ΤΟ. Οι προθέσεις είναι σταθερές, αλλά η εκτέλεση πέφτει οδυνηρά.
Ο John Serba είναι ανεξάρτητος συγγραφέας και κριτικός ταινιών με έδρα το Grand Rapids του Μίσιγκαν. Διαβάστε περισσότερα για τη δουλειά του στο johnserbaatlarge.com ή ακολουθήστε τον στο twitter: @ johnserba .